LEVEN IN EEN TAIJI PAK

Ode aan het Leven, Ode aan alle Taiji leraren, Ode aan alle leraren

Het leven heeft ons een pak gegeven
Een pak om in te groeien,
Te rekken en te strekken
Een Taiji pak

Wijds in zijn soepelheid
Mild en uitnodigend
Een gulle mantel
Waarin onze ziel zich uit kan strekken

Zoals het leven
Dat zegt:
Je mag groot zijn
Je hebt meer ruimte dan je denkt
Er zijn geen grenzen, niets dat je belemmert
Behalve je eigen obstakels

Een pak, soepel en toch niet verhullend
Zoals in het leven
Onze kleinste beweging
Verstrekkende gevolgen kan hebben
Een rimpeling veroorzaakt
Kilometers verderop

Een pak
Om voorzichtig
In het leven te bewegen
En ook met kracht
Een pak dat tegen een stootje kan

Dit is juist het pak
Dat het leven ons gegeven heeft
Het leven zelf
Dat zichzelf telkens weer geeft

En de dans mogen we vrij kiezen
Van ganser harte
Zoals het onze ziel past
Want die strekt zich graag uit
In alle blijheid
Zover zij kan
Steeds verder
En verder

Elisabeth Muys

EEN ZAAL VAN GELUK

Moge in deze zaal de vreugde samenkomen die eeuwig blijft duren. Niet de vreugde van een uitbundig feest, die al wegebt als we nog maar de tafel verlaten, noch de vreugde die muziek brengt- die is enkel van beperkte duur. Schoonheid en een mooi gezicht zijn als bloemen: ze bloeien een tijdje en sterven dan. Zelfs onze jeugd ontglipt ons snel en is dan verdwenen.

Nee, het geluk dat blijft duren is niet gelegen in deze vormen van geluk, noch in de drie vreugdes van Jung Kung. We kunnen ze net zo goed vergeten, want de vreugde waar ik het over heb, is hier werelden ver van verwijderd.

Het is de vreugde van voortdurend groeien, van het helpen ontplooien in onszelf en bij anderen van de talenten en de begaafdheden waarmee we geboren zijn- de Hemelse geschenken aan sterfelijke mensen. Het gaat om het doen herleven van wat uitgeput is en het weer jong maken van wat in verval is, zodat we in staat zijn ziekte en lijden te verdrijven.

Laat ware liefde en gelukkige menigten vertoeven in deze zaal. Laten we hier onze fouten uit ons verleden rechtzetten en het bezig zijn met onszelf loslaten. Laten we standvastig als de planeten op hun baan of de draak op haar wolkenpad, het land van de gezondheid binnentreden en altijd daarbinnen blijven wandelen.

Laten we onszelf versterken tegen zwakte en leren op onszelf te vertrouwen zonder ons ook maar één moment te vergissen. Dan zal ons vastberaden voornemen de lucht worden die we inademen, de wereld waarin we leven. Dan zullen we zo gelukkig zijn als een vis in kristalheldere wateren. Dit is de vreugde die blijft, die we met ons mee kunnen dragen naar het einde van onze dagen. En, zeg mij als je kan, welk groter geluk kan het leven ons schenken?

"Hall of Happiness", Cheng Man-Ching
New York City, 1973
(Vertaling vanuit het Engels: Els Muys)